KOTOR

Zatoka Kotorska (Boka Kotorska) położona jest w południowej części Morza Adriatyckiego, na terenie Czarnogóry. Północno-zachodnie wybrzeże zatoki na niewielkim odcinku należy do Chorwacji. Ma ona językowaty kształt i głęboko wcina się w ląd. Składają się na nią 4 mniejsze zatoki. Od strony morza, jako pierwszy, położony jest Zalew Hercegnowski który poprzez Cieśninę Kumborską łączy się z pozostałymi trzema zalewami, mającymi kształt trójkątów: Tiwatskim, Risańskim i Kotorskim, które stykają się ze sobą wierzchołkami w cieśninie Verige.

Poszarpane szczyty wcinają się głęboko w turkusowe wody Adriatyku, stwarzając w południowym klimacie krajobraz przypominający fiordy Norwegii – nic dziwnego, że Boka Kotorska uchodzi za jedno z najpiękniejszych miejsc nie tylko na Bałkanach, ale na całym Starym Kontynencie. Zachwycająca przyroda nie jest jedyną atrakcją tego zakątka Czarnogóry – wzdłuż linii brzegowej zatoki można zobaczyć starożytne i średniowieczne miasta otoczone obronnymi murami. Dachy w kolorze ochry wspaniale komponują się z kolorem wody, a wąskie uliczki tutejszych miejscowości kryją fascynujące zabytki.

Nazwa "boka" pochodzi z włoskiego słowa bocca oznaczającego usta, bowiem z lotu ptaka zatoka przypomina usta.

Nad zatoką leżą m.in. średniowieczne miasta Kotor i Perast oraz pamiętający czasy antyczne Risan. Miejscowości te wraz z całym krajobrazem Zatoki Kotorskiej przypominającym fiordy północy, został w 1979 r. wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO. W rzeczywistości zatoka nie ma charakteru fiordu (zalanej doliny polodowcowej), ale riasu (zalanej doliny rzecznej).

W Zatoce Kotorskiej znajduje się 7 wysp: św. Marka, Mamula, Gospa od Škrpjela, Sveti Đorđe, Milosrda, Ostrvo cveca i Mala Gospa.

Pomiędzy miejscowościami Kamenari (na zachodzie) a Lepetane (na wschodzie), w cieśninie Verige, znajduje się przeprawa promowa, będąca częścią drogi krajowej M2. Stale kursujące promy umożliwiają przeprawę zarówno samochodów (odpłatnie) jak i ludzi (bezpłatnie)

Kotor to niezwykle dobrze zachowane średniowieczne miasto leżące na samym końcu Boki Kotorskiej, u podnóża masywu Lovcen.

Otoczony z trzech stron górami Lovcen, Vrmac i Dobrota Kotor był bardzo trudno dostępny (po II wojnie światowej, dla usprawnienia komunikacji, wydrążono czterokilometrowy tunel prowadzący do miasta), a opasany dodatkowo grubymi murami obronnymi, wspinającymi się po zboczach masywu Dobroty – wręcz nie do zdobycia. Dopiero zahamowanie ekspansji miejscowej floty doprowadziło go do upadku.

Miasto ma śródziemnomorski charakter, pełne jest wąskich uliczek, nieregularnych placów, świątyń i pałaców. Niesymetryczny układ pochodzi z okresu średniowiecza. Chociaż w 1979 roku Kotor został wpisany na listę UNESCO, to jego zabytki są w większości nieodrestaurowane, a nawet opustoszałe i pozamykane. Ulice Starego Miasta nie mają nazw (za to każdy dom oznaczony jest osobnym numerem), dlatego w ich plątaninie łatwo zabłądzić. 

Galeria